فوگ غربت

تهیه گزارش مستند از تاریخ، به منابع و شواهد کافی نیاز دارد تا وقوع یک مساله را ابتدا اثبات سپس بیان کند. هرچقدر اسناد و منابع بیشتر یا متنوع‌تر باشد یا زاویه‌دیدهای متکثری وجود داشته باشد؛ گزارش‌گر از موضع محکم‌تر، اتخاذ مسیر می‌کند. در امر گزارش،هم چگونگی یک رخداد و هم صحت و کیفیت ماجرای واقع‌شده در بستر روایتی مستدل، حقیقت را بازنمایی می‌کند.
بنابراین گزارش‌گر تاریخ، این چنین، میتواند یک حقیقت تاریخی را ثبت کند.
فوگ غربت ،به دنبال یک فیلم ناپدیدشده از فیلمسازِ ایرانی «سهراب شهید ثالث» می‌رود؛ فیلمی که حتی نام آن روشن نیست. به گواه شفاهی چند تن، اشارات پراکنده در ارگان رسمیِ سازمانی سیاسی، بی‌تردید این فیلم ساخته‌شده‌است. اما این فیلمِ مفقودشده چه‌ بوده‌است؟ آیا در آرشیوی خاک می‌خورد یا عامدانه از بین‌برده شده است؟

میراث چیست ؟ آن‌چه از ما باقی‌مانده؟ به چه چیز عنوان «میراث» اتلاق می‌شود؟  آیا دارایی‌هایی‌است که با تعین و ارزش مشخص، در نفسِ خود قابلیت انتقال به غیر را داشته باشد؟ آیا آن‌چیزی که از کسی گم‌شده، ناتمام‌مانده یا فاقد جسد باشد هم بخشی از میراث اوست ؟

هم‌یاران تولید : فاطمه قاسمی. کیوان مهتدی، احسان خانی، امیر یغمایی، پروانه کوکبی
با همراهی حسین ذوقی
با تشکر از محمد رضایی‌راد. علی‌اصغر دشتی و رضا حائری. رکسانا طالبی.